شورای پرحرف و حدیث سوم شهر شیراز از همان اوایل دوره فعالیتش رفاه و راحتی مرفهین و سختی و رنج مستضعفین را در دستور کار خود قرار داده بود و با تصویب طرح سراسر تبعیض هدف 90 بر ناعادلانه بودن توزیع امکانات مهر تائید زدند. مصوبه ای که از همان روزهای ابتدا در کانون اعتراضات مردم و دانشجویان عدالتخواه قرار گرفت.
عملکرد سال های اخیر مجموعه های شهرداری و شورای شهر با تفکر سرمایه داری که ثمره اش تصویب طرح تبعیض آمیز 90 ،تخصیص تنها 15 درصد از بودجه برای جنوب شهر ، توسعه غیر کارشناسانه به سمت شمال و شمال غرب ، از بین رفتن ریه تنفسی شهر (باغات قصر الدشت)،بیرون کردن حرم مطهر حضرت شاهچراغ از شهر با انتقال تمامی امکانات به سمت شمال شهر و ... می باشد.
نتیجه چنین تفکری، استدلالات و اظهارات اعضای شورای شهری می شود که در مصاحبه های خود چنین اعلام می کنند: آباد کردن هر منطقه از مناطق شهرداری مستلزم دریافت عوارض از همان منطقه است و در همان منطقه هم مصرف شود. با کمی فهم و درک از مبانی اسلامی و فلسفه خمس و زکات می توان دریافت که چنین اظهار نظراتی از مسئولین جامعیت اسلام را زیر سوال می برد. حضرت امام حسین (ع) می فرماید:تقسیم عادلانه بیت المال و اموال عمومی و توزیع عادلانه ثروت حکم خداست ، گرفتن مالیات از ثروتمندان و هزینه کردن به نفع فقرا ادامه همان تکلیف است.
گرچه شورای سوم شهر شیراز به جهت ضعف مدیریتی قادر به اجرای تمام پروژه های ناعادلانه و تبعیض آمیز هدف 90 هم نشد سخنی از تدوین و تنظیم طرحی با مضمون هدف 96 به میان می آورد که در دستور کار شورای چهارم شهر شیراز قرار گیرد.خطر انحراف شورای چهارم از آنجاست که تدوین چنین طرح هایی را در دستور کار خود قرار دهد و عدالت مهجور مانده در شورای سوم بیش از پیش مهجور تر گردد. طرح هایی که ماحصل آن ذبح عدالت اجتماعی در شهر و ایجاد شکاف طبقاتی میان مستضعفین و مرفهین و همچنین له شدن محرومین در زیر چرخ های توسعه با مبانی غرب و سرمایه داری می شود.
بی شک چنین مسیری از هدفگذاری شوراهای شهر برخاسته از همان مبانی غرب می باشد که در خور سومین شهر مذهبی ایران نمی باشد و آن را به بیراهه ای خطرناک رهسپار می کند.
